دم‌آوری قهوه یک فرآیند حساس است که تحت تأثیر عوامل متعددی قرار می‌گیرد. از نوع دانه قهوه گرفته تا درجه آسیاب و دمای آب، همه این عوامل به شکل‌گیری طعم و عطر نهایی قهوه کمک می‌کنند. یکی از مهم‌ترین عواملی که شاید کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، کیفیت آب و به‌ویژه میزان مواد جامد محلول در آب (TDS: Total Dissolved Solids) است. در این مقاله، به بررسی تاثیر TDS آب بر دم‌آوری قهوه می‌پردازیم و اهمیت آن را در دستیابی به یک فنجان قهوه ایده‌آل مورد بحث قرار می‌دهیم. در ادامه همراه گرویتی باشید.
TDS آب چیست؟
TDS معیاری است برای اندازه‌گیری کل مواد جامد محلول در آب، که شامل املاح معدنی مانند کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم و سایر یون‌ها می‌شود. این مواد جامد به‌طور طبیعی در آب وجود دارند و می‌توانند از منابع مختلفی مانند سنگ‌ها، خاک، یا حتی لوله‌کشی‌های آب وارد شوند. TDS به میلی‌گرم بر لیتر (mg/L) یا همان قسمت در میلیون (ppm) اندازه‌گیری می‌شود و نشان‌دهنده غلظت این مواد در آب است.
نقش TDS در دم‌آوری قهوه
TDS آب نقش مهمی در کیفیت نهایی قهوه دارد، زیرا آب با درجه سختی و ترکیب متفاوت می‌تواند تأثیرات مختلفی بر عصاره‌گیری از دانه‌های قهوه بگذارد. اگر TDS آب بسیار پایین باشد، به دلیل کمبود مواد معدنی، توانایی آب برای عصاره‌گیری کامل از دانه‌های قهوه کاهش می‌یابد. این مسئله ممکن است منجر به یک قهوه ضعیف و بی‌مزه شود. از سوی دیگر، اگر TDS آب بسیار بالا باشد، مواد معدنی بیش از حد می‌توانند به ترکیب طعم قهوه اضافه شوند و باعث ایجاد مزه‌های ناخواسته یا تلخی بیش از حد شوند.
دامنه بهینه TDS برای دم‌آوری قهوه
محققان و کارشناسان قهوه توصیه می‌کنند که TDS آب مورد استفاده برای دم‌آوری قهوه باید در محدوده 75 تا 250 ppm باشد. این محدوده به‌طور معمول برای دستیابی به تعادل مناسب بین عصاره‌گیری و طعم قهوه توصیه می‌شود. در این دامنه، آب به اندازه کافی مواد معدنی دارد تا فرآیند عصاره‌گیری به‌درستی انجام شود، اما نه آنقدر زیاد که طعم اصلی قهوه را تحت تأثیر قرار دهد.
تاثیر TDS بر روی ویژگی‌های حسی قهوه
آب با TDS پایین، یعنی زیر 75 ppm، ممکن است باعث شود که قهوه طعم‌های پیچیده خود را به‌خوبی نشان ندهد. این نوع آب‌ها اغلب به دلیل کمبود یون‌های معدنی، قدرت کافی برای استخراج کامل ترکیبات طعمی از دانه‌های قهوه را ندارند. در نتیجه، قهوه حاصل ممکن است طعمی بی‌روح و آبی داشته باشد.
در مقابل، آب با TDS بالای 250 ppm ممکن است منجر به ایجاد طعم‌های غیرمعمول و حتی ناخوشایند در قهوه شود. کلسیم و منیزیم بیش از حد می‌توانند باعث تلخی زیاد و تغییر در ساختار طعمی قهوه شوند. به علاوه، سدیم بیش از حد در آب می‌تواند به شیرینی نامطلوب در طعم قهوه منجر شود.
اهمیت کنترل TDS آب
برای بارستاها و علاقمندان به قهوه، کنترل TDS آب یکی از عوامل کلیدی در بهبود کیفیت قهوه است. استفاده از آب با TDS مناسب می‌تواند تفاوت چشم‌گیری در تجربه نهایی قهوه ایجاد کند. به همین دلیل، برخی از کافه‌ها و تولیدکنندگان حرفه‌ای قهوه از سیستم‌های تصفیه آب و تنظیم TDS استفاده می‌کنند تا مطمئن شوند که آب مورد استفاده در فرآیند دم‌آوری، استانداردهای مورد نیاز را برآورده می‌کند.
نتیجه‌گیری
کیفیت آب، به‌ویژه میزان TDS، یکی از عوامل حیاتی در دم‌آوری قهوه است که تاثیر مستقیمی بر طعم و عطر نهایی قهوه دارد. با کنترل TDS آب در محدوده توصیه شده، می‌توان به یک تعادل مطلوب در عصاره‌گیری و حفظ طعم‌های پیچیده قهوه دست یافت. بنابراین، اگر به دنبال تجربه‌ای بهتر از قهوه هستید، توجه به کیفیت آب و TDS آن را فراموش نکنید.
